Tiyatro Kare’nin 33. yılında repertuarına eklediği Annem Hep Derdi Ki, Katherine Di Savino’nun kaleminden çıkmış, Servet Aybar’ın Türkçeleştirdiği ve Nedim Saban’ın ustalıkla uyarlayıp yönettiği bir aile komedisi. 21 Ekim 2024’te Torium Sahne’de prömiyerini yapan oyun, İstanbul’un kaotik atmosferinde yeni bir başlangıç yapmaya çalışan genç bir çiftin, ailelerin gölgesinde yaşadıkları absürt ve duygusal maceraları konu alıyor. Konservatuar mezunu güçlü oyuncu kadrosu, akıcı diyalogları ve Türk izleyicisine ustalıkla uyarlanmış mizahıyla, oyun hem güldürüyor hem de düşündürüyor. Oyunda, oyuncuların bitmek bilmeyen temposu ve sahnedeki ritim tercihleri, oyunun potansiyelini tam anlamıyla ortaya koyarken, gösterinin önünü açan önemli bir yapıda.

Hikâye ve Temalar

Annem Hep Derdi Ki, ABD’de eğitim almış idealist çift Nusret (Mert Aykul) ve Işıl’ın (Dilara Mücaviroğlu), İstanbul’un Tarlabaşı semtinde yeni bir eve taşınmalarıyla başlıyor. Evlilik planları yapan bu genç çift, kentsel dönüşümün gölgesinde, İstanbul’un değişen dinamiklerine ve kiracı olmanın zorluklarına uyum sağlamaya çalışıyor. Ancak, her şey planladıkları gibi gitmez: Çalınan eşyalar, beklenmedik aile baskınları ve iki farklı kültürden gelen ebeveynlerin (Çiçek Dilligil, Mert Asutay, Aziz Sarvan, Ecmel İs) müdahaleleri, çifti hem komik hem de duygusal bir kaosun içine sürüklüyor. Aşkın Şenol’un kentsel dönüşümü temsil eden fantastik karakteri ise oyuna ayrı bir renk katıyor.

Oyun, Türk toplumunda sıkça karşılaşılan “ebeveynlerin çocuklarının hayatına müdahale etme” temasını merkeze alıyor. “Çocuklarımız bizim yüzümüzden bir türlü büyüyemiyor” fikrini, hem eğlenceli hem de eleştirel bir şekilde işliyor. Anne-babaların “hep çocuk kal” söylemiyle, gençlerin bağımsızlığına engel olma çabası, oyunun ana çatışmasını oluşturuyor. Bu, seyircinin kendi hayatından izler bulabileceği evrensel bir tema. Oyun bazı anlarda bu eleştiriyi derinleştirerek, mizahi bir yüzeysellikte kalmayarak, hikâyeyi baba/kız, baba/oğul; anne/oğul, anne/kız psikolojik tahlilleri içinde daha katmanlı bir etkiye sürüklüyor. Ayrıca çocuklarının karşısında çocuktan farkı olmayan ebeveynlerin mizahi görüntüsü, aslında olgunluğun yaşla ya da anne/baba olmayla alakalı olmadığını net biçimde göstermiş.

Sahne ve Performanslar

Tiyatro Kare’nin prodüksiyon kalitesi, Annem Hep Derdi Ki’de de kendini net biçimde göstermiş. Anıl Ateş Işık’ın dekor tasarımı, Tarlabaşı’nın kaotik ama renkli atmosferini yansıtan sade ve işlevsel bir sahne sunuyor. Gizem Özkan’ın kostümleri, karakterlerin kişiliklerini ve kültürel farklarını vurgularken, Batuhan Sezer’in ışık tasarımı sahne geçişlerini akıcı hale getiriyor. Oyunun ritmi, özellikle ilk perdede, seyirciyi hızlıca içine çeken bir enerjiyle başlıyor. Nedim Saban’ın uyarlaması, Amerikan orijinal metnini Türk kültürüne öyle ustalıkla entegre etmiş ki, diyaloglar ve espriler seyirciyle anında bağ kuruyor.

Oyuncu kadrosu, Tiyatro Kare’nin profesyonel geleneğini sürdürüyor. Çiçek Dilligil ve Mert Asutay, erkek tarafının anne-babası olarak, sahnede hem komik hem de dokunaklı bir ikili oluşturuyor. Dilligil’in dominant ama sevgi dolu anne tiplemesi, Asutay’ın daha sakin ama inatçı baba karakteriyle dengeleniyor. Aziz Sarvan ve Ecmel İs, kız tarafının ailesi olarak, farklı bir kültürel dinamik sunuyor ve bu dört oyuncunun sahnedeki uyumu, oyunun en güçlü yanlarından biri. Mert Aykul ve Dilara Mücaviroğlu, genç çift olarak kaos içindeki çaresizliklerini ve umutlarını inandırıcı bir şekilde yansıtıyor; özellikle Aykul’un baba-oğul sahnelerindeki performansı dikkat çekiyor. Kentsel, yani kentsel dönüşüm karakteri ise, Pişekâr ile modern bir arketipi birleştiren enerjik oyunuyla sahneye ayrı bir dinamizm katıyor. Ancak oyunun temposu ikinci perdede biraz yavaşlamış (özellikle iki babanın sarhoş olarak eve geldiği sahne). Genç kuşağın hız beklentilerine daha iyi yanıt verebilmek için bu sahnelerde daha sıkı bir ritme ihtiyaç var.

Eleştirel Bakış

Annem Hep Derdi Ki, Tiyatro Kare’nin geniş kitlelere hitap etme vizyonuna uygun bir yapım. Oyun, her yaştan seyirciye hitap eden mizahı ve tanıdık aile dinamikleriyle, seyircisini hem güldürüyor hem de duygusal anlar yaşatıyor. Nedim Saban’ın uyarlaması, metni Türk seyircisine tamamen doğal hissettiriyor; espriler, sokak kültüründen referanslar ve aile diyalogları, adeta bir Türk yazarın elinden çıkmış gibi. Oyunun bazı anlarda, derinliğin içine eğlence olgusunu yerleştirmesi, eleştirel mesajlarını tam anlamıyla güçlendiremesine olanak sağlamış. Örneğin, kentsel dönüşüm ve kültür şoku gibi temalar, tam olarak bu etkiyi bırakıyor. Oyuncuların enerjisini ve oyunun Türk kültürüne uyarlanmış esprileri harikulade.

Sonuç

Annem Hep Derdi Ki, Tiyatro Kare’nin 33 yıllık deneyimini yansıtan, neşeli, içten ve seyirciyle kolayca bağ kuran bir komedi. Güçlü oyuncu kadrosu, başarılı uyarlaması ve Tarlabaşı’nın kaotik ruhunu yansıtan sahne tasarımıyla, oyun keyifli bir tiyatro deneyimi sunuyor. Gösterinin temposundaki hız ve anlatının temalarını derinleştirmesi yapımı “mükemmel” bir konuma oturtuyor. Aile dinamiklerini, ebeveyn-çocuk ilişkilerini ve İstanbul’un değişen yüzünü mizahi bir lensle izlemek isteyenler için, bu oyun kaçırılmayacak bir seyirlik. Annenizle ya da babanızla izlerseniz, sahnede kendi hikayenizi bulmanız çok olası!

Puan: 7/10

Not: Oyun, İstanbul’un çeşitli sahnelerinde ve turnelerde sergilenmeye devam ediyor.

yasam.kaya@gmail.com