9 Haziran – 2 Ağustos 2015

SALT Beyoğlu

Her tercih diğer ihtimaller için bir dışlamadır, üç özel koleksiyonu bir araya getirerek sanat eseri toplama merak ve heyecanı ile bu alandaki tercihler üzerine eleştirel bir diyalog ortamı kurmayı amaçlar. Öngösterimi 21 Nisan-17 Mayıs tarihlerinde, SALT Beyoğlu’ndaki Forum’da gerçekleştirilen sergi, koleksiyoncuların ağırlıkla görsel-işitsel üretimlere ilgisini yansıtan 50’den fazla işi içerir.

Çok katmanlı hazırlanan sergide, Emre Hüner ve Christodoulos Panayiotou’nun seçili işlerinden oluşan iki kişisel sunum yer alır. Hale Tenger’in Yıldızlarda Dans ve Umut (2013) video enstalasyonunun karşısında, Ahmet Öğüt ve Şener Özmen’in Boyama Kitabı (2003) konumlanır. Francis Alÿs, Kutluğ Ataman, Ayşe Erkmen, Leyla Gediz ve Jonathan Monk’un işlerini de kapsayan ilk karma sunum, hem biçim hem de hissiyata göndermeyle taklit ve tekrar üzerine kurgulanmıştır. Diğer karma sunum ise, CANAN’ın Çeşme (2000) ve Ed Atkins’in Death Mask III (2011) işinden hareketle cinsellik, toplumsal cinsiyet, bilinç dışı ve ölüm kavramlarını irdeler.

Serginin ilk günü SALT Beyoğlu’nda, koleksiyoncular ve serginin sanatçılarıyla bir söyleşi düzenlenecek; programın moderatörlüğünü SAHA Direktörü Merve Çağlar, giriş konuşmasını SALT Araştırma ve Programlar Direktörü Vasıf Kortun yapacak. Ağustos ayına kadar ayrıca, SALT Beyoğlu’ndaki Açık Sinema’da, üç koleksiyondan bir dizi video işi gösterilecek.

Sanatçılar: Meriç Algün Ringborg, Can Altay, Francis Alÿs, Iván Argote, Kutluğ Ataman, Ed Atkins, Gökçen Cabadan, CANAN, Banu Cennetoğlu, Aslı Çavuşoğlu, Elmas Deniz, Haris Epaminonda, Cevdet Erek, Didem Erk, Ayşe Erkmen, Leyla Gediz, Emre Hüner, Oliver Laric, Jennifer Marman & Daniel Borins, Jonathan Monk, Ahmet Öğüt, Şener Özmen, Christodoulos Panayiotou, Zeyno Pekünlü, Erinç Seymen, Fiona Tan, Zhou Tao, Hale Tenger, Gözde Türkkan, Jordan Wolfson

Güncel görsel pratiklere dair ne kent ne de devlet düzeyinde kamu koleksiyonlarının oluşturulduğu bir ülkede yaşamaktayız. Kamu bütçesiyle koleksiyon geliştiren, kamu hizmetindeki özerk kurumlardan da yoksunuz. Türkiye’de güncel sanatın maddi belleği, üretim ve sergileme dönemiyle sınırlı kalır. Çok az sayıdaki özel kurum ise, bu durumun yükünü taşımakla birlikte, “güncel olan”ın da sınırlarını çizer. Özel koleksiyonların çoğu, vizyon eksikliğinden muzdariptir; eserler, ev ve şirket duvarları ya da depolarda erişimden uzaktadır. Son yıllarda SAHA, collectorspace ve SPOT gibi bir dizi yeni girişim, bu alandaki yoğun piyasalaşmayı dengelemek üzere, özel adına kamu nezdindeki güvenilirliği geri kazanmaya çabalıyor. Ancak, özel olan, çoğu zaman mevcut hâliyle kalmaya devam eder; kamusal olan ise, erişilebilirlik ve ortak imtiyazların hâlâ müzakereye bağlı olduğu bir alandır. Böyle bir ortamda, sanat eseri toplayıcılığında bilinç ve sorumluluğun artırılması, sanatın erişilebilir kılınmasında koleksiyonların oynayabileceği rol, acilen değerlendirilmesi gereken konulardandır.

Bu sergi, üç koleksiyoncu ve koleksiyonlarıyla diyalog hâlinde, son 10 yıldaki sanat pratikleriyle bunlara yönelik bireysel keşif ve araştırmalar arasında arabuluculuk yapmaya çalışır. Yerel ve uluslararası işlerden oluşan sergi, koleksiyoncuların en “güçlü” ve “cesur” nitelenebilecek tercihlerinden bir seçki sunar. Sergideki işler, toplumsal olarak eleştirel, politik ve kimi zaman rahatsız edici yönleriyle öne çıkar. Bu koleksiyonlarda, aynı zamanda, video, ses, kitap, film ve slayt enstalasyoları gibi ev ya da ofis ortamında gösterilmesi meşakkatli araçları kullanan işler bulunur. Pek çoğu, genellikle bir koleksiyoncunun hiç almayacağı türde olduğu düşünülen işlerdir.

Sergideki işleri toplayan koleksiyoncular, uzun bir zamandır kendi aralarında koleksiyonculuğa, özellikle de video işlerinin toplanmasına ilişkin yaklaşımlarını tartışmaktadırlar. Bu bakımdan her bir koleksiyon, kendine özgü yönler barındırırken belli bir ölçüde 2000’lerin başından bu yana Türkiye güncel sanatındaki dönüşümleri de yansıtır. Ayrıca, Türkiye güncel sanatının hızlı gelişiminin bir sonucu olarak, yerelin ötesinde bir yaklaşımla farklı coğrafyalardan sanatçıları da içerir.

Özel koleksiyon oluşturmayı, başka koleksiyoncularca da kabul gören toplama kriterlerinden ayrı bir yerde konumlandırıp büyük ölçüde kendine özgü bir faaliyet olarak görmek, günümüz koşullarında oldukça iyimser bir tablo olabilir. “Altın standardı” ve sanat tarihi odaklı nitelikli araştırmaların yokluğunda, ortak kanaatler moda görüşler tarafından yönlendirilir. Bu durum, serginin bir araya getirdiği koleksiyonların ya da sergide yer alan her işin belirli bir beğeniye göre seçildiği anlamına gelmez. Yine de bu proje, her bir koleksiyonun merakla ve zaman vakfedilerek ender özelliklerle oluşturulduğunu beyan eder. Söz konusu koleksiyonlara herhangi bir ayrıcalık ithaf etmeksizin, özgünlükleri açısından ülkedeki az sayıdaki koleksiyon arasında yer aldıklarını vurgular.

Sergideki işler, Bilge ve Haro Cümbüşyan, Ayşe ve Saruhan Doğan, Tüten ve Agah Uğur koleksiyonlarından seçilmiştir.

Tüm işler orijinal dillerinde sunulmaktadır.

EVERY INCLUSION IS AN EXCLUSION OF OTHER POSSIBILITIES

June 9 – August 2, 2015

SALT Beyoğlu

 

 

 

Every inclusion… brings together aspects of three private, independent collections in order to open a dialogue and critique around the act of collecting and to publicly share the works they have come to hold.

Part II of Every inclusion… is a multifaceted exhibition of over fifty artworks that takes place across all three floors of SALT Beyoğlu. The collectors’ diverse range of acquisitions has inspired a layered exhibition-structure that is conceived through a series of different approaches to exhibition making. These include two focused solo presentations, one that brings together the works of Emre Hüner and the other of Christodoulos Panayiotou. A video installation of Hale Tenger’s Swinging on the Stars and Hope (2013) is featured along with Ahmet Öğüt and Şener Özmen’s Coloring Book (2003) hung in response. There are two further compositions displayed as group presentations. The more comprehensive includes works, by among others, Francis Alÿs, Kutluğ Ataman, Ayşe Erkmen, Leyla Gediz and Jonathan Monk, to play with mimicry and repetition via attention to both form and spirit. Finally, a smaller group presentation of works braced by CANAN’s The Fountain (2000) and Ed Atkins’ Death Mask III (2011) deals with the challenging issues of sexuality, gender, the unconscious and death. A selection of additional video works will be screened throughout the run of the exhibition in the Walk-in Cinema.

On the opening day of the exhibition, a conversation between the collectors and some of the artists, introduced by Vasıf Kortun and moderated by Merve Çağlar, will take place at SALT Beyoğlu.

Artists: Meriç Algün Ringborg, Can Altay, Francis Alÿs, Iván Argote, Kutluğ Ataman, Ed Atkins, Gökçen Cabadan, CANAN, Banu Cennetoğlu, Aslı Çavuşoğlu, Elmas Deniz, Haris Epaminonda, Cevdet Erek, Didem Erk, Ayşe Erkmen, Leyla Gediz, Emre Hüner, Oliver Laric, Jennifer Marman & Daniel Borins, Jonathan Monk, Ahmet Öğüt, Şener Özmen, Christodoulos Panayiotou, Zeyno Pekünlü, Erinç Seymen, Fiona Tan, Zhou Tao, Hale Tenger, Gözde Türkkan, Jordan Wolfson

We live in a country where there are no public collections of contemporary visual practice overseen by the city or the state. We also lack publicly funded collecting institutions. The material memory of contemporary art in Turkey resides in various degrees of privacy. Less than a handful of privately run institutions both bear the burden and delineate the field of the contemporary. Save for a few, personal collections are either unwieldy, short of clear vision, or remain out of sight in storage or on the walls of private residences. A number of new initiatives in recent years, such as SAHA Association, collectorspace and SPOT, have attempted to restore public purpose and credibility from the private side, in order to offset the intense marketization undergone in the field. Yet, it continues to be the case that the private often remains remarkably so, and the public is a field where notions of accessibility and shared privilege are still under construction. In such an environment, to collect responsibly and with engagement, and the role collections can play in making art more accessible, are issues that urgently need to be considered.

In dialogue with Haro Cümbüşyan, Saruhan Doğan and Agah Uğur and the collections they have built with their partners, this exhibition attempts to mediate individual explorations into artistic practice over the last ten years. Composed of local and international artworks, the exhibition reveals a selection of some of the most powerful and confronting choices made by the collectors. Included are works that are socially critical, political and sometimes disturbing. The collections also feature works in media that are hard to display, such as video, audio, book installations, and film and slide projections. All in all, there are numerous pieces that many would find it hard to imagine a collector of art ever considering to buy.

The collectors have shared and discussed their approaches to collecting, in particular with regard to video art, among themselves for a number of years. While each collection shows a singular characteristic, together, to a certain extent, they shed light on the changes in contemporary art in Turkey over the last decade. At the same time, following the rapid growth and engagement of contemporary art with international platforms since the early 2000s, these collections expand beyond local boundaries and connect with artists coming from a multitude of geographical contexts.

To imagine private collecting as a highly idiosyncratic activity, untethered from the accepted norm of what peers acquire, may be quite optimistic today. In the absence of gold standards, and erudite research-driven art history, shared conventions are steered by the opinions considered in vogue. That is not to say that this exhibition acts as an endorsement of these collections or even of every selection in the show, but it does affirm that each collection is driven by forms of commitment, curiosity and characteristic that are rare. By extension, the project does not claim to support any exclusivity to these collections, but rather underscores that they sit among only a few in the country that are unique in terms of specificity.

Part I of the program was presented in the Forum at SALT Beyoğlu from April 21 – May 17.

The works in the exhibition have been selected from the private collections of Bilge and Haro Cümbüşyan, Ayşe and Saruhan Doğan, and Tüten and Agah Uğur.

All works will be shown in their original language.